بهنگام خرید انواع قرص های نعوظی یک سوال مطرح میشود و آن هم اینکه احتمال بروز پریاپیسم بعد از مصرف دارو وجود دارد؟ آیا پریاپیسم خطرناک و کشنده است؟
پریاپیسم نوعی از اختلالات نعوظی است که با به دام انداختن قطرات خونی اتفاق افتاده و برای مردان آزار دهنده میشود، ادامه روند ممکن است مردان را به سمت اروژانس و معالجات پزشکی نیز بکشاند.
اما همیشه اینگونه نیست و این فقط یک احتمال نادری است که با مصرف بی رویه و دیوانه وار داروهای نعوظی رخ میدهد.
اگر بیش از 4 ساعت از نعوظ شما گذشت و همچنان حالت شقی را احساس کردید بدانید که حالت پریاپیسم اتفاق افتاده است.
نعوظ های دائم اگر چه برای مردان خوشایند بنظر میرسند اما اگر از حالت طبیعی خارج شود میتوانند خطراتی را بخصوص برای قلب و عروق بهمراه داشته باشد.
گاهی مردان بی دلیل و بدون تحریک جنسی به پریاپیسم مبتلا میشوند که باید سریعا به پزشک مراجعه نمود، این یک اختلال فیزیکی و هورمونی میتواند باشد اما براحتی قابل مداواست.
پریاپیسم چیست؟
نعوظ طبیعی ناشی از شل شدن عضلات درون آلت تناسلی و افزایش جریان خون شریانی به آلت تناسلی است. در حالت پریاپیسم تورم حاصل از ماهیچه ها وریدهای آلت تناسلی را فشرده می کند و در نتیجه خون در آلت تناسلی به دام می افتد.
پس از انزال، افزایش آدرنالین همراه شریان‌ها را منقبض می‌کند و فشار وارده بر سیاهرگ‌ها را کاهش میدهد که منجر به از دست دادن نعوظ میشود. پریاپیسم ممکن است خود به خود یا ناشی از درمان دارویی (یاتروژنیک) باشد و در تمام گروه های سنی از جمله نوزادان رخ دهد.
با این حال، معمولاً مردان بین 5 تا 10 سال و 20 تا 50 سال را مبتلا می کند.
انواع پریاپیسم:
- جریان کم
- جریان زیاد
جریان کم: این نوع پریاپیسم نتیجه گیر افتادن خون در اتاقک های نعوظ است. اغلب بدون علت شناخته شده در مردانی که در غیر این صورت سالم هستند رخ می دهد، اما مردان مبتلا به بیماری سلول داسی شکل، لوسمی (سرطان خون) یا مالاریا را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
جریان زیاد یا بالا: پریاپیسم جریان بالا نادرتر از جریان کم است و معمولاً دردناک نیست. این در نتیجه پارگی شریان ناشی از آسیب به آلت تناسلی یا پرینه (ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد) است که مانع از گردش طبیعی خون در آلت تناسلی می شود. از نظر پزشکی، مسئله مهم این است که آیا این بیماری با جریان خون بالا در زمانی که خطر آسیب بافتی کمی وجود دارد یا جریان خون کم در زمانی که خطر آسیب بیشتر است همراه است.
دلایل رخ دادن حالت پریاپیسم برای مردان
- مصرف داروهای درمانگر ناتوانی جنسی نظیر قرص هایی حاویه سیلدنافیل
- داروهای روانپزشکی نظیر ترازودون و کلرپرومازین
- یکسری از داروهای فشار خون مثل پرازوسین و نیفدیپین
- داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین و هپارین
- اختلالات عصبی
- دلایل ژنتیک و نادر
- تروما، چه تصادفی و چه جراحی
مراحل درمان چگونه است؟
اکثر پریاپیسم ها در کمتر از دو الی سه ساعت خوب میشوند اما در صورت ادامه بایستی به پزشک مراجعه گردد، با اینحال انجام کارهای زیر میتواند پریاپیسم را مهار سازد.
- انجام ورزشها و حرکات بدنی، نرم دوی یا پیاده روی
- تربوتالین خوراکی (مثلا بریکانیل) یا سالبوتامول (مثلاً ونتولین) در صورت تجویز زود هنگام ممکن است کمک کننده باشد.
- خون (50 میلی لیتر) را می توان با وارد کردن یک سوزن بزرگ (19G+) در آلت تناسلی و اغلب همراه با هپارین و سالین برای کاهش لخته شدن خارج کرد.
- در موارد مقاوم، یک عامل معکوس کننده، متارامینول (محلول 1 درصد)، ممکن است به آلت تناسلی تزریق شود.
- در موارد بسیار نادر، جراحی برای جلوگیری از آسیب دائمی به عضله آلت تناسلی مورد نیاز است.
در مواردی که پریاپیسم مربوط به تزریقی است که برای درمان ناتوانی جنسی استفاده می شود، در آینده باید از درمان جایگزین استفاده شود. خوشبختانه، با توسعه داروهای خوراکی، موارد پریاپیسم ناشی از درمان های ناتوانی جنسی به طور فزاینده ای نادر می شود.
عوارض نعوظ دائمی چه هستند؟
در شرایط حادتر که بسیار کم اتفاق می افتد ممکن است کل نعوظ فرد تحت تاثیر قرار گرفته و باعث آسیب دیدن بافت آلت تناسلی گردد. در این هنگام به تشخیص پزشک لازم است انجام جراحی هایی نظیر پروتز یا ایمپلنت انجام گیرد.